Katarzyna Puzyńska, Motylek

Wow! Nie spodziewałam się tak wciągającej lektury!

Od jakiegoś czasu zaczynam się przekonywać do kryminałów polskich autorów. Najwięcej takich powieści poznałam w stylu retro, ale i tym razem się nie zawiodłam. Mogę wręcz powiedzieć, że debiut pani Kasi Puzyńskiej tak mnie wciągnął, że nie liczyło się nic innego. Spędziłam fascynujący weekend w Lipowie.

Niepozorna polska wieś. Nagle okazuje się, że w niewyjaśnionych okolicznościach ginie tam zakonnica. Niby wszystko ok, ale nikt tej zakonnicy we wsi nie zna. Skąd ona się tam wzięła? Dlaczego przyjechała do Lipowa? Na te i inne pytania próbują odpowiedzieć młodszy aspirant Daniel Podgórski wraz z trzema kolegami z komisariatu. To dla nich pierwsze tak kluczowe dochodzenie, wcześniej takie rzeczy się w Lipowie po prostu nie zdarzały. Śledztwo wciąż trwa, kiedy... ginie kolejna osoba, tym razem bogata mieszkanka wsi. Wszystko zdaje się wskazywać na to, że obie te śmierci nie łączą się w żaden sposób. Ale może to tylko złudzenie? Ostatecznie, do pomocy policjantom zostaje przydzielona bardzo specyficzna i kontrowersyjna koleżanka - komisarz Klementyna Kopp z Brodnicy (świetna kreacja bohaterki, choć... niektóre jej odzywki działały mi na nerwy). Akcja ze strony na stronę nabiera tempa. Nagle okazuje się, że wielu mieszkańców wioski ma coś do ukrycia - a to nieudane życie rodzinne, a to jakieś niechlubne zdarzenia z przeszłości. Powoli niektóre wątki zazębiają się, ukazując misterną mozaikę ułożoną przez panią Puzyńską.

Wszystko jest dopracowane w najdrobniejszych szczegółach: bohaterowie z krwi i kości (z kilkoma mogłabym się zaprzyjaźnić, a kilkoro innych najchętniej... potraktowałabym z pięści - skąd we mnie tyle agresji hihi), ciekawe tło wydarzeń - niby zwykła wieś, ale mająca w sobie "to coś", no i oczywiście poplątany wątek kryminalny. Ale jak poplątany! Najpierw autorka podrzuca jakiś trop - że może zabójcą jest X, i kiedy już myślisz, że tak jest rzeczywiście... nagle okazuje się, że X ma tak mocne alibi, że z całą pewnością zabójcą nie jest. No więc cień podejrzeń pada na Y i... znów to samo. Kiedy już już cieszyłam się, że oto rozwiązałam zagadkę, autorka grała mi na nosie. Coś wspaniałego. Do tego dochodzi bardzo dobrze rozpisana sfera obyczajowa - wątki te pozwalają oderwać się na chwilę od mrocznych wydarzeń i skupić na życiu prywatnym bohaterów. "Motylka" się po prostu pochłania. A zakończenie? No cóż, zaskoczyło mnie dość mocno...

Polecam gorąco, a sama nie mogę się doczekać kolejnego tomu serii :-)

Grubość książki: 4,10 cm