Pamela Druckerman, Dziecko dzień po dniu. 100 złotych zasad francuskiego wychowania

Autorka znanej wielu czytelnikom książki „W Paryżu dzieci nie grymaszą” postanowiła podsumować i zebrać w całość zasady „francuskiego wychowania”. „Dziecko dzień po dniu” to kompendium wiedzy zdobytej przez Pamelę Druckerman. Pewnie nie są to wszystkie zasady, które warto stosować w stosunku do swojego potomstwa, ale z pewnością są to te najważniejsze – które znacząco mogą ułatwić życie świeżo upieczonym rodzicom.

„Dziecko dzień po dniu” to książeczka do przeczytania w ciągu – mniej więcej – dwóch godzin. Zapewniam Was – mimo że rodzicem jeszcze nie jestem, ale aktywnie obserwuję otaczający mnie świat i chodzących po nim ludzi (w tym rodziców!) – że nie będą to godziny stracone.

Publikacja ta zawiera wiele naprawdę sensownie brzmiących porad dotyczących życia i wychowywania dzieci. Książka podzielona jest tematycznie na krótkie rozdziały. Jeżeli chodzi o tematykę, to autorka oprowadza nas początkowo po ciąży w wydaniu francuskim, pierwszych dniach dziecka w domu i potrzebie mówienia do niego, kwestiach związanych ze spaniem; sporo uwagi poświęca żywieniu dzieci i wszelkim zasadom z nim powiązanym, nauce cierpliwości i sztuce odmawiania dziecku. Autorka zapewnia, że stosowanie tych prostych zasad może znacząco podnieść jakość życia rodziny. Ale o tym za moment.

Pamela Druckerman stara się na każdym kroku wyjaśniać, że małe dziecko to też… człowiek! – na dodatek myślący. Uważa więc, że nauczenie go pewnych rzeczy wymaga jedynie cierpliwości i systematyczności. Dzieci naprawdę szybko się uczą – a to może ułatwić codzienną egzystencję. Przykładem może być sen dziecka – jeżeli rodzice zrozumieją rytm snu i nie będą się zrywać na każde kwilenie bobasa, to – prawdopodobnie – dziecko nauczy się w miarę spokojnie przesypiać noce. Podkreślona zostaje jednak istotna kwestia – nie należy się spodziewać nagłych, oszałamiających rezultatów – spokojny sen dziecka jest ponoć wynikiem zdroworozsądkowego podejścia jego rodziców do niego przez dłuższy czas – dziecko samo „nauczy się” spokojnego spania bez ciągłych pobudek. A wyspani rodzice… to szczęśliwi rodzice! Jedna ze „złotych zasad” brzmi: „wszyscy jemy to samo” – nieco mnie to zdziwiło, ale po głębszym namyśle stwierdziłam, że… ma to sens. Wiadomo, nie mówimy tu o niemowlętach, tylko dzieciach, które już zaczynają próbować „dorosłego jedzenia”. Dzieci uczą się wtedy, że posiłki to przyjemność i radość ze spędzania czasu z rodziną. A jakież to ułatwienie dla gotującej mamy!

Bardzo przypadł mi do gustu język tej książeczki. Autorka w prosty, przejrzysty sposób omawia złote zasady postępowania z małymi ludźmi. Robi to niejednokrotnie w bardzo zabawny, humorystyczny sposób. Ciekawym dodatkiem do lektury są zamieszczone na końcu książki „Ulubione przepisy z paryskiego żłobka” oraz tygodniowy jadłospis z tegoż miejsca – oczywiście przykładowy.

Jeżeli chodzi o minusy, po po pierwsze: lektura ta mogłaby być znacznie dłuższa. Przyjemnie mi się ją czytało i z lekkim rozczarowaniem przewracałam ostatnią kartkę. Po drugie: irytujące były ciągłe zwroty "francuscy rodzice", "Francuzi" - zdaję sobie sprawę, że jest to poradnik oparty na przykładach francuskich rodzin, ale może dałoby się te zwroty zastąpić jakimiś wyrazami bliskoznacznymi? Chociaż... może się czepiam za bardzo?

Uprzedzam lojalnie – recenzowałam tę książkę z perspektywy laika – kobiety, która jeszcze matką nie została, więc moja ocena jest bardzo subiektywna i nie jest poparta matczynym doświadczeniem.

Polecam szczególnie przyszłym rodzicom.

Grubość książki: 0,90 cm

Za egzemplarz recenzencki dziękuję portalowi SZTUKATER oraz Wydawnictwu Literackiemu ;-)